Seni Özlerim Şiiri - Emrah Bekci 2

Seni özlerim her nefes alışımda,
Gözlerim doluyor, kalbim ağlıyor ismini her duyduğumda,
Ne yapıp ne etseydik de, yıkmasaydık içimizdeki mabedimizi,
Şimdi keşkelerim çığlıklar içinde, bensiz-sensiz ve sessizce,

Dinlediğim her musikinin tınısında, sonsuz bir özlem sarıyor içimi,
Hatıralardaki güzel sesin yankılanıyor her zerremde.
Gönlümdeki acılarla münzevi kalınca, hatta kızıl yakut varsa bir de masamda,
İşte o an güçsüz hissediyor bedenim,
Senli limana sığınmak istiyor yüreğim,
Sonra sarsılıp aniden geliyorum irkilerek kendime,
Bir gardiyan gibi geçmişin izleri yakamı bırakmıyor,
Prangalıyor bedenim, hapseden ruhumu zifiri dehlizlerine.

Belki de sen de özlüyorsundur Cancağızım beni,
Aynı yıldızlara bakıp,
Aynı sabahlara uyanıp,
Aynı kahve sıcağının kokusunda,
Aynı şarkıları dinleyerek,
Ne bileyim, bir zamanlar bizim olan her şeyi hatırlayarak,
Bilmem ki belki vuslatı özleyip-düşleyerek.

Keşkelerimiz çığ gibi büyüyor Cancağızım,
Erimeyen dağın zirvesine yağan külleyenmeyen kar gibi,
İçimizdeki fırtına dinmiyor, delidir bu poyrazın zemherisi,
Tutsaydık dilimizi, kırmasaydık birbirimizi, olmazdı sonumuz böyle.

Seni özledim Cancağızım, adını anmak bile yetiyor,
Gözlerim doluyor her hatra geldiğinde.
Ne yapıp ne etseydik de, yıkmasaydık içimizdeki mabedimizi,
Şimdi keşkelerim çığlıklar içinde, bensiz-sensiz ve sessizce,