Ne zaman iflah olmam bu defa desen de,
Gök yarılıp parça parça üstüne dökülse de,
Canım daha fazla nasıl yanabilir ki diye iç çeksen de,
Hayata tutunuyorsun kırık dökük kırıntılarınla.
Bilmiyorlar acı dolu yıllarını,
Seni yaşıyorsun sanıyorlar!
Bir ağacın çiçek açan yanını görüyorlar,
Dökülen yapraklarından bi haber.
Dört mevsiminin sefasını sürüyorsun sanıyorlar,
Köklerinin kuru, umutlarının bir hücrede hapsolduğunun farkına varmadan,
Bir gülümsemeyle bastırdığın çığlıklarını,
Bir "iyiyim"le susturduğun yıkıntılarını bilmiyorlar.
Bilmiyorlar ki,
Bir gül dalısın dikenleriyle kendini saran,
Bir mumun gölgesisin etrafını aydınlatırken karanlıkta kalan,
Bir fenersin sönmemek için rüzgarla gece gündüz savaşan,
Bilmiyorlar içinin eridiğini,
Seni yaşıyorsun sanıyorlar.
Bilmiyorlar gönlünde ki susturduğun yaralarını,
Bilmiyorlar yüzün gülerken, içine akan hüzün sağanaklarını,
Bilmiyorlar dilinden iyiyimler dökülürken, yalanlarla yaşadığını.
Acı bir boşverle geçiştirirken hayatını,
İçinde gömülü cenazeni bilmiyorlar.
Seni görenler mesud sanıyorlar!
Seni görenler yaşıyorsun sanıyorlar!....
Döndü Dülger
Kayıt Tarihi : 10.8.2025 15:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!