Ey sevgili! Aylar gelip geçi yor, mevsimler değişiyor ve birsen kalıyorsun bende. Bu sevdanın burukluğu bu yılda üstümde…
Hiçbir kış, hiçbir zemheri ve kar tanesi soğutamadı içimde yanan ateşi..
Yağan yağmurlar dindiremedi sana olan susuzluğumu,
Şu kentin üzerine kaç güneş doğdu ama aydınlatamadı bana olan karanlığını…
Her gece uyku diye seni yattım. Ve her sabah sensiz kalktım. Sensiz geçen günleri ömürden saymadım ey sevgili.
Tohumunu toprağıma düşürdüğünden bu yana ben seni yeşerdim içimde. Olmuyor ne yaptıysam solmadın sen bende… Kurumadın.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
