Seni Görünce Şiiri - Osman Nuri Gül

seni görünce
içimde dağlar büyür içimde
üstünde amansız fırtınaları ruhumun
estikçe karışır kokusu birbirine
henüz işlemediğimiz günahların
seni görünce

seni görünce
içimden bir başka ben geçer içimden
kavgaya tutuşuruz gençliğimle ben
onmaz yaralar döker yüreğim
içinden kısa bir ömür geçer
seni görünce

Seni görünce
İçimden solo şarkılar geçer içimden
Dansa tutuşurum; vale
Uzar kanatları gönül kurumun
Uzar gider sınırsızca
Seni görünce

Seni görünce
İçimde bahar gelir içimde
Mevsimin ilk çiçeği kardelen açar
Envai kokular sarar düşlerimi
Ressamların bilmediği renklere boyanır gök yüzün(m)
Seni görünce.

Seni görünce
Deli Akar nehirler
Hayalleri sel alır
Yüce bir tanrı gibi yaşarken önce
Güneş yanmakta haklı
Seni görünce

Seni görünce
İçimden rengarenk balonlar uçar bulutlar üstüne
Alır götürürler aklımı
Seni görünce

Seni görünce
Kör olur seven gözler
Umutlar hüsran olur
Yaşamadığımı ben anlarım önce
Bir ömür ziyan olur
Seni görünce

Seni görünce
Anlarım ki, yalnız gidip çoğul dönmektir aşk
Yavaş dolup hızla boşalmak
Coşkulu akar hayat
Yaşam ülküsünü bulur
Seni görünce

seni görünce
içimden sirenler geçer, gidiyorum
zamanın kalbi durmakta
gün kanamasından öleceğim, biliyorum
seni görünce