Seni Görmeyince Şiiri - Necdet Cemal Ocak

Değişmedim, sanmıyorum, değişmemde bundan sonra.
Sevmişimdir hep yalnızlığı, seveceğim de mutlaka.
Hasret kalmışımdır rahatça oturup, sırtımı dayamaya.
Tahammül edememişimdir çoğu zaman, yanımda bir insana.

Bazen unutmuşumdur konuşmaya, yanımdaki biri ile.
Demek yetiyormuşum o sırada ben, kendi kendime.
Ne bilirim ki insanların iltifat beklediğini her saniye.
Bu yüzden kapılırlarmış yanımda, hep yalnızlık hissine.

Lakin öyle değil, bu defa farklı düşünüyorum sanki.
Eşyalar üzerinde göz gezdirip, arayışım belki,
Bu gün seninle görüşüp konuşmadığımdan olacak ki,
Yalnızlık hissediyor, yanımda istiyorum birini.

Her şey tamam, eksiklik yok gibi görünüyorken,
Yinede bir anormallik, farklılık hissediyorum ben.
Uzak kalınca bir gün dilinden ve gözlerinden,
Bir eksiklik duyuyor, bir şey anlamıyorum günden.

16.2.1988/İstanbul