Seni Duyuyorum Şiiri - Seyrani Göl

Seni duyuyorum, çocuk.
Suskunluğun çığlık gibi düşüyor
dizelerime.

Adını bilmiyorum belki,
ama gözlerini gördüm
dünyanın hiçbir masalında
o kadar karanlık bakmaz geceler.

Bir avuç taşla
bir orduya kafa tutuşunu
ezberledim.
Bir mendile sardığın açlığını,
bir rüya gibi unutmadım.

Sen sustukça
daha çok bağırdı içim.
Ellerin üşüdükçe
yüreğim kabuk bağlamadı bir daha.

Unutulmadın.
Duvarlara değil,
şiirlerin kalbine kazındın.
Her “barış” kelimesinde
bir gözyaşın saklı.

Ve ben…
elinden tutamasam da,
bir battaniye uzatamasam da,
bu dizeyi sana gönderiyorum:
“Senin yaşadığın yerde,
biz sessiz kaldık diye oldu çoğu şey.”

Ama bil ki çocuk,
sen hâlâ yürüyorsun içimizde
ve sen sustukça
bizim kalbimizde yer açılıyor
insanlık denen şey için.
S.GÖL