Hınç almalıydı hayatından, biraz durgun, biraz dingin, biraz canlı, biraz ölü olamazdı…
Ya hırçın bir akarsu hızında kararlar verip, uygulamalı, ya da, durgun bir su akışı gibi olarak dönmeliydi kararsız haline… Ama bu asla olamazdı, taşmalıydı kendinden daha üstlere, hızlara ve acılarının üstesinden gelmek için kendinden kopmalıydı…
Arada kalıp kararsız olamaz ve pısırık bir kimlikle kalamazdı…
Her şey eskisinin üstüne üstüne binecekti ve artık saygıyı aşmadan savaşını sürdürecekti, kendi kendiyle, daha hızlı daha sürükleyici…
Daha önceki gibi tutarsız kararlar veremezdi artık yol nereye çıkarsa orada yürüyerek kalacak ve korkunun üstünde yaşayacaktı…
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
KUTLUYORUM…
YENİDEN ŞİİRLERİNİZİ OKUYABİLDİĞİM İÇİN MUTLUYUM.
SAĞLIKLI VE ŞEN KALIN
SAYGILAR
duygu dolu yüreğinizi kutluyorum..
saygılar..
Yüreği paramparça eden bir sevginin enkazı, içler acıtan...
Şairimiz öylesine güzel anlatmışki ...satırlarda kalması dileklerim tebriklerim ve saygımla efendim.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta