Gözümü ilk defa bu kadar yorgun kapatmistim.
Bir o kadar da endiseli,
Kendime gelince iki beden olmustuk sanki bir bedende
Sonra bedenim bölündü;
Iki ben, iki ayri bedende...
Nedendir bir hayli gülünc duruyordum.
Onca yil bu kadar bakmamistim kendime...
Kirmizi bir fonda uyuyan,
Bir ben daha vardi tipki benden.
Gözümü alamamistim bedenimin sicak teninden...
Bir hayale daldim daha sonralari,
Ben istemesem dahi, gecmisi hatirladim
Sonra birden annem geldi aklima,
Neden agliyordu, anlamadim..
Sormak istedim, soramadim.
Arkasindan bir adam yaklasiyordu.
Etraf pusluydu, adam uzakta
Merak ettim kim oldugunu,
Taniyamadim.
Az bir zaman sonra onun,
Babam oldugunu anladim.
Kurtulmak istedim bu hayalden,
'Sen' geldin aklima sonralari
Icime bir sizi düstü inceden
Etrafima bir göz attim,
Ne olmustu da karanlikti her yer?
Neredeydi diger ben?
Neden duymuyordum artik?
Yoksa...
Gözyasi olmadan aglamayi ögrendim.
Artik sesimde cikmiyordu aglarken,
Hemen hickirarak aglamayi özledim.
Seni görmeyi diledim Sonsuzluktan
Yalvardim son kez...
Hic birsey olmadi.
'Karanligi aydinliga cevirecek olan icindedir' sözü geldi aklima,
Tefekküre yöneldim,
Önce bir ses duydum iclerden,
Sonra ses verdim:'Kim var orda? '
Aglayan bir ses duydum lakin
Kalbimdeki agirligin yerini,
Huzur kapladi birden
Isiniverdi yüregim, aglanana agladim derken.
Neden aglamak gelmisti icimden?
Neden isinmisti kalbim?
Yine düsünmeye daldim ve ardindan...
O gelenin 'Sen' oldugunu anladim...
(Zeynep Sipahioglu'na hitaben,2000)
Ömer AltiokKayıt Tarihi : 21.2.2006 12:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!