Seni Beklemek Şiiri - Mustafa Ayten

Sana gelirken herşey mazide kalıyordu.
Geçmiş, gelecek, şimdiki zaman...
Sana gelirken hepsi vardan yok oluyordu.
Sana gelmek, senli olmak, seni düşünmek...
Bunlar zaman harici mefhumlardı sanki
Kokun hem geçmiştendi
hem de gelecekten.
Kokunu almak mükafat gibiydi, cennettendi.

Sana gelirken alem yok oluyordu bir anda.
Camdan izlediğim ayçiçekleri,
altın saatteki güneş,
beni sana getiren otobüs bile...
Hepsi hatrımdan siliniyordu.

Sana gelirken bir yollar uzuyordu
bir de saniyeler.
Senin zaman kavramında olmayan saniyeler.
Bir onları hissederdim
bir de çırpınan yüreğimi.

Sana gelmek umuttu.
Surların ve demir parmaklıkların ardında
beklenen bir umut.
O yüzdendi ki seni beklerken geçmezdi zaman.
Bana düşman olan zaman.

Seni düşünmek saniyelere işlenmiş bir eylemdi.
Senin zaman kavramından olmayan saniyelere.
Damarlarımda akan kandı seni düşünmek.
Gözlerinden gözlerime akan nur,
gezinirdi ruhumda seni düşünürken.
Sana gelmeden önce seni düşünmek
bayram sabahından önceki geceydi.
Çocuk yüreğim için...
Seni düşünmek sensiz gecelerde
senli geceleri hayal etmekti.
Seni düşünmek bu evrenden değildi.
Seni düşünmek yalnız seni düşünmekti.

Seni beklemek;
Nasılsa geleceğini bildiğimde güzeldi,
Surların önünde beklerken güzeldi,
Ağacımızın orda beklerken güzeldi.
Seni beklemek fakülte bahçesinde
bankta otururken güzeldi.
Seni beklemek deltada langırt makinesine sırtımı yaslarken güzeldi.
Seni beklemek beşiktaşta iskelede vapuru beklerken güzeldi.

Seni beklemek
Elimde bir gül ile,
Kadıköyde bir bankta,
birazdan öleceğimi bilip
ölümü beklerken
tekrar tekrar ölmekti.
Seni beklemek kadıköyde
gözyaşlarımı susturmaktı.
Ellerimin ellerinsiz kalacağını bilirken
Seni beklemek cehennemdi...

09.08.2025 01.05