Aaah, bu ben dediğimde;
Bir ben daha doğuyor içimden.
Fırtınalar sonrası... (..!)
Öncesinde, canım yanıyor, sitem ediyorum sahibime.
Bir çocuk gibi...
Neden diyorum, neden ağlıyorum salya sümük?
Canım yanıyor, dibine kadar yaşıyorum.
Ve uyanıyorum, yine ölmemişim!
Acım biraz hafif,
Gün aydınlık, yine sarıyor ruhumu o görünmeyen.
Demek ki daha çok öğreneceğim.
Her bir dünden daha sonu yok.
Ve ben, şimdi, şu an yine diyorum ki: Senin bir değil,
Binbir gizeminde sevgi, ben ise çözmeye meyilli.
Seni yine seviyorum, hep seviyorum; dönüp dolaşıp hep sana çıkıyor yolum.
Ve anlıyorum ki, ben hep seni arıyorum.
Kayıt Tarihi : 31.8.2025 17:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!