Bir demir atma yalnızlığıdır kim bilir, o uzak ve derin sularımızdaki
O kanlı ırmaklarımızda saldığımız kâğıttan gemilerdir, düş taşıyan
Minik avuçlarımızdaki iniltili çakıl taşları gibi kendi ahdımızın ışımasıdır
Kim bilir, belki de en yaşanası ve destansı aşkların hicaz mührüdür
Yalınayak yürüdüğümüz düş bahçelerinde, yüreğimizde taşıdığımız yağız aşklardır
Ezgin göğsümüzdeki korkularımızı astığımız ibrişim düğmeli sevda mintanıdır
O çimdikle kendimize döndüğümüz düş sağanaklarında yaralı hayvanlar gibi kükremektir birbirimize
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta