Seni Andımsa Şiiri - Naciye Bildim

Seni andımsa,seni sevdiğimden değil inan,
İçime bir ateş düştüki,aman.
Öylesine hatırladım işte maziyi
Adına mazi dediğim,
Grurumun incindiği o senelere...

Boşu boşuna yanmışım uğrunda,
Boşuna gözyaşı dökmüşüm ardında
Gecelerce düşünüpte içinden çıkamadığım
O küçücük kalbimle,çocuk yaşımda.
Ellerin ellerimi tanımadan sevmiştik,
Nasıl bir oyundu bilmem ama
Adına sevda demiştik.
Tertemiz duygular beslemiştik,
Sonrada sebeb yokken,bin yerinden yaralayıp deşmiştik
.
Bir kırmızı montun aklımda,
Birde sevgiyle ıslanan,yalancı dudakların.
Gözlerin kime gülerdi bilmem ama
Yoksa çocuk yaşımla dalgamı geçerdin.
Bir bu şehrin geceleri vardı,
Senide benide yakan.
Birde resmini öptüğüm şarkı,
Uyumadan önce,sabahın ilk ışıklarında.
Sen nefretle anarken beni,
Ben sevmiştim seni,hemde çok sevmiştim seni.
Sen nefretle sararken sevgimi,
Ben hasretle besledim hislerimi.

Bir bu şehrin geceleri vardı,
Senide benide yakıp geçen..
Birde resmini öptüğüm şarkı,
Uyumadan önce sabahın ilk ışıklarında.
Ve birde kör olası çöpçüler vardı,
Sevgimi süpürüp atan.
Böyle konuşuyorsam,değil senin için
Bilesinki,bir başkasını severim.
Bu şehrin geceleri düşürdü seni aklıma,
Bende sığdırdım seni,öylesine bir kaç satıra
Bir koca noktayla,son veriyorum işte sana....
5..ekim..2002