Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
1973 yazı, Temmuz ayında, Konya'nın Karapınar ilçesinde, kerpiç bir evde, sabah namazı vakti girerken, ay dönerken semaya yüzünü, güneşle beraber açmışım gündüze gözümü.
Hırçın ve kararlı bir bebeklik çağı. Sonu gelmeyen ihtiyaçlar, ardı arkası kesilmeyen ağlamalar ve babamın yeter artık, bu çocuğu dağlara atacağım isyanı.(Öyle olmuyor tabi)
Ardından çocukluk ve yaramazlık dönemi başlar, etraftakiler zekamın farkına varırlar. Daha 5 yaşımı bile doldurmadan kayıtsız başlanan ilkokuld ...
