Ellerim koynumda kaldı,
Sensiz öksüzüm.
Yokluğun; soğuk, zemheri...
Hüzünle dolu kalbim.
Yıldızlar, düşler, senden uzakta,
Hıçkırıklarım karanlık gecelere gömüldü,
Umudum, cesaretim senden uzakta,
Kendimi bulamıyorum.
Aklım bir karanlığın içinde saklı,
Nasıl çıkacağımı bilmiyorum.
Geceler uzun, yüreğim yorgun,
Sensizliğe alışmak... en zorum.
Bir ışık ararım içimde,
Gözlerin gibi sıcak,
Ellerini düşlerim hâlâ,
Beni yeniden bulacak...
Kırılmış aynalarda yüzüm silik,
Sesim rüzgâra karışmış,
Yine de bir umut taşıyorum,
Belki bir sabah varılmış...
Bir şiir gibi anıların,
Dilimde sessizce döner,
Sensizliğe alışır mıyım bilmem,
Ama yüreğim direnir her sefer...
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 29.11.2023 22:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!