Yalancı baharı kucaklayıştır. Güneşin aldatıcılığına tomurcukları açışı… Peşin sıra gelecek soğukları düşünmeksizin. Tıpkı aşk gibi… Aldanmışlık ılık havaların çekiciliğine, dalında donup kırağı vurunca… Aşkta öyleydi içine düşünce her şeyin tozpembe göründüğü, içinden çıkınca neye uğradığını şaşırmışlık karşısında sendeleyişler… Kendi kendimizi yıprattığımızı birbirimize itiraf edemeyecek kadar kördük aşkın karşısında… Aşk görünmezlik zırhını kuşanıp sarmıştı her yanı, hastaydık zafiyetlerin gölgelerine sığınışlarımızla… Tedavisi olmayan bir sürecin içine girdikçe; kesildi aşk uzvumuz. Sürüklendikçe sürüklendik boşluğun içerisine, çırpındıkça çekildik girdabına kimsesizliğimizin…
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta