Ezber bozan gecelerin içine düşüyorsun. Sabahlarına günün ışımasıyla, yeni bir dünya oluşunla... Sıcaklığın öteliyor soğukluğu, gün doğuyor gözlerinin içinden. Şimdi sen sessiz güzel, aydınlattığın dünyanın gökkuşağı olmuşluğunla; gülüşlerinle dağıttığın kara bulutlardan yağıyorsun, serinlemeye ihtiyaç duyan bir yüreğin en derinlerine... Bir gün bir kitapta adın geçecek, çünkü o kitabı ben yazacağım ve sen yaşayacaksın. Bana yakın benden uzak oluşunla…
Yüz yıl oldu yüzünü görmeyeli,
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
Devamını Oku
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta