İlk bakışta uzaksın, ikinci bakışta uzansam tutacak kadar yakın.
Mesafelerin önemini yitirdiği, seni geri getirmediği ama senliği bitirmediği içime yer ettirdiği günlerin içindesin… Doğrudur uzaksın, uzaklığını öpüyorum gözlerinden, öpüldükçe küçülüp ışıltısı küçülüyor ve sen d/üşüyorsun başka bir dünyanın içinde ellerime ısıtılışınla… Gözlerin büyüyor gecenin içine, ışıltısı aydınlatıyor bambaşka bir mevsimin çiçeğini… Benden uzak, bir o kadar bana yakın oluşunla…
Kimbilir kaç kişi senin zarif hallerini sevdi
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Devamını Oku
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta