İlk bakışta uzaksın, ikinci bakışta uzansam tutacak kadar yakın.
Mesafelerin önemini yitirdiği, seni geri getirmediği ama senliği bitirmediği içime yer ettirdiği günlerin içindesin… Doğrudur uzaksın, uzaklığını öpüyorum gözlerinden, öpüldükçe küçülüp ışıltısı küçülüyor ve sen d/üşüyorsun başka bir dünyanın içinde ellerime ısıtılışınla… Gözlerin büyüyor gecenin içine, ışıltısı aydınlatıyor bambaşka bir mevsimin çiçeğini… Benden uzak, bir o kadar bana yakın oluşunla…
Bugün bütün iyi kalpliliğim üzerimde
Cümle düşmanlarımı affettim
Yediğim meyvalardan
Kokladığım çiçeklerden af diliyorum
Yerde yürürken gördüğüm
Devamını Oku
Cümle düşmanlarımı affettim
Yediğim meyvalardan
Kokladığım çiçeklerden af diliyorum
Yerde yürürken gördüğüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta