Senden Sonra Ki Ben Şiiri - Murat Türkmen

Sen ile başlayıp ve bitiremediğim o kadar çok cümlelerim var ki. Kimisi –siz ile devam eden kimisi –le ile biten. Yalnızlığım beni boğuyor. Yanımda olması gerekenler yüz çevirdi gidişinle. Şuan yokluğunla başbaşayım. Şiirsiz şair, şairsiz şiir gibiyim yapayalnız. Oysa ki okunmaya değer bir şiirdim. Okunmadım … Okunamadım….
Yeşeren hayatımız sararıp soldu, mevsim sonbahar değildi. Başladığım cümleyi bitiremiyorum artık. Çok yoruldum. Mutluluk ve ayrılık arasında bıraktım kendimi. Unuttum kendimi. Sahi ben kimdim? Sen miydim? . sen’dim galiba çünkü şuan kendimi hissetmiyorum. Senle dolu olan çakma bir ben yazıyor bu satırları.
Söylesene çocuk senin de mutluluğun elinde ki şekerlerin bitene kadar mı? bir hayat böyle basit olamaz. Gene ferah bir yalnızlık kapladı yüreğimi. Umurunda olmadığımız bir dünyanın birer işçisi olduğumu hatırlatıyor yalnızlığım. Tükendi tükenmemesi gereken kalemim. Bir jilet bir cigara bir de hiç sevmediğim alkol zıkkımı derman oluyor bana. Ne hallere koydun ismini vermek istemediğim kalbimin sahibi. Ya sen kalp parçalandığında acıdığını bilmiyor muydun. Ya sen bir hayat bu kadar kolay yok edilmemesi gerektiğini bilmiyor muydun ya sen …. Ya seeenn.. bilmiyor muydun ha bilmiyor muydun. Gözlerimin pınarları kurudu. Bir yaprak misali yere düştüm, savruldum ve kayboldum densiz bir yolda.. SOLDU KALEMİM TÜKENDİM….
MURAT TRKMN