Senden Sonra Şiiri - Murat Kılıç 2

artık kuşlar konmuyor pencereme.
ağaçlar da boyun büktü.
biliyor musun?

keşke dünya sen varmışsın gibi,
şimdi de biraz anlam ifade etse.
renkler yeniden canlansa...
mavi doya doya öpse yüzümü.
yeşil yeniden kucaklasa.
beyaz sonsuz temizliğine sarsa.
çiçeklerle bezense yeniden tüm resimler.

senden sonra…
anlıyor musun?
güneş solgun,
yıldızlar birer birer sönüyor.
gözüm neye takılsa,
nerde senle başlayan bir cümle kursam,
uçsuz bucaksız bir muamma sarıyor evreni.
sorgusuz sualsiz fırtına kopuyor.
………………..

bazen bir sigara içimlik çıksam balkona,
senden söylenip kendime kızıyorum.
çaresizlik içinde aşinama dönerken,
ufka son bir bakıp,
tüm şehre küsüyorum.
senden sonra inan ki,
seni düşünmediğim bir gün bile bilmiyorum.

uyku bilmez oldum nicedir.
senden sonra düşlerim param parça.
gerçek bile olduğundan yalan.
kelimeler anlam fakiri sanki.
ve ben şimdi sen den sonra,
sonsuza kadar susmak istiyorum.

olmuyor işte.
ne yaptıysam boşuna.
diyorum ya işte,
senden sonra…
geceler uzun ve sancılı.
suspus oldu yaşamak.
zaman gidişinle elimde parçalandı.
senden sonra,
karanlıklar büyür oldu içimde.
ve ben her gün sensizlikten
yeniden binlerce kez ölüyorum.

“nice mektuplar yazdım sana canım.
bir cevap yazmadın yıllar yılı oldu.
huzursuzluğumu bilmeden
huzur içinde yaşayanım;
bil ki gözümden akan yaşlar da soldu “