Bir daha hiç gülmedim ve ağlamadım.
Nasıl bir hissizleşmeyse
Anlamlandıramadığım
Bir gücün doğumu gibi
Yeryüzünün bitiminden
Yeniden başladığım yolculuğumda
Bu kez yalınayak
Koşar adımlarla ilerliyorum.
Ayaklarımın kanaması canımı yakmıyor
Yeryüzündeki çığlıkları
Ve duyduğum tüm o tiz sesleri
Kendi sesim bastırıyor
Evrenin en güzel şarkısını söylüyorum
Ve bir gün herkes susup
Yüzünü kıbleye dönercesine
Huzur kokan bir sakinlikle
O senfoninin rüzgarıyla
Yüzünü dönecek o Tanrıçaya
Düş LemKayıt Tarihi : 20.6.2025 15:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!