Son Bakış Şiiri - Tuncer Ölgün

Bir gölge gibi düştün ömrüme ansızın,
Senden sonra hiç gülmedi yüzüm.
Kayboldu içimde var olan neşe,
Senden sonra hiç kimseyi sevemedim.

O son bakışın bir veda busesi değildi,
Kor bir alevdi içimde.
Yüreğim yangın yeri, külleri serin değil,
Her gün acıyla yeniden yanarım ben.

Ne zaman bir umut filizlense içimde,
Aklıma o son bakış gelir,
Bir gün gelirsin diye yollarını gözlerim,
Sonra yokluğunla kanar yüreğim.

Gözlerim arar seni her kalabalıkta,
Bir ses duysam, "Sen misin?" diye ürperir yüreğim.
Yokluğun dipsiz bir kuyu gibi düşer içime,
kaybolur sensizleşirim.