Senden Sonra Şiiri - Jülide Aslan

Yazamadım senden sonra
Kalem küstü, kağıtlar uçup gitti diyarımdan
Ve unuttum bir gün karalarım dediğin ne varsa
Diyorum yazamadım senden sonra
Yokluğun o kadar büyüktü ki
Heceler kelimeleri,
Kelimeler cümleleri telaşlı bir anne gibi
Tutup elinden aldı götürdü işte
Bir ben kaldım o koca yokluğun icinde, bizden yana
Tıpkı viran olmuş bir bahçede inatla boy veren yaşlı bir çınar gibi
Öyle bir uzattım ki dallarımı semaya
Gökyüzünü arayan kim varsa önce beni görsün istedim
En çok da sen...

Silemedim senden sonra
Bende bıraktığın izlerin tek bir satırını bile
Okudum okudum ezberledim
Olur da bir gün aklımın hududundan çıkar gidersin de
Bir daha uğramazsın diye
Yol ettim satırlarını,
Her noktası ile işledim zihnime
Diyorum ya silemedim senden sonra
Kirpiklerimden düşen serin yağmurları bile
Bıraktığın yerde dikilip durdum hep öylece
Olur da belki bir gün ceplerini yoklayınca
Bir sey kaybettiğini fark edersin diye
Cüzdanını, cakmağını ya da anahtarını
Belki en çok da beni...