Senden kalan Şiiri - Burhan Şenkalaycı

Ne bir öpücük,
Ne bir anı yaşamak veya çalmak,
Ne de yaşanmış bir ömre,
Bir gün daha katmak seninle yaşananlar...
Yaşamak ve yaşanası sevda olmak,
Paylaşmak, söküp almak,
Bizden söküp, alınanlara inat,
Gönül sofrası sermekti…
Adı sevmek ve sevilmekti…
Ferman vermiştik ve öylesine olacaktık,
Ve tüm sevgilere örnek ve inattık,
Yapılmamışı yapacaktık,
Her şeyi ile her şeye hazırdık.
Meçhule yelken bir geminin,
İki biletli garip yolcusuyduk.
Ne eksikti bilmiyorum ama,
Fazla olanlar bendeydi galiba.
Ya o gemiye binecek,
Ya dönecektik.
Karar zamanındı...
İşte 'o' zaman geldi,
Fermanım oldun,
Arabesk yaşamımda, bir sayfa daha açıldı
Ben ben oldum. Sen, yine sen.
Her şey ilk başa döndü, zaten hep ilklerimdin benim…
Tıpkı, bir “dokuz gün” anısı gibi,
Yine bir ayın dokuzunda kaybettim seni…
Bunca zamandan sonra
Ne sitem,ne kin sana karşı.
Tek bir şeyin kaldı bende, silinmeyen.
tek hece AŞK....