Benim adım yanlızlık kimsesizlik güvenini sevgisini herşeyini kaybetmiş biriyim...
Bir yanım git diyor diğer yanım sus ve bekle diyor yıkık dökük viraneyim ölüyorum sanki...
Neden diyorum neden bu kadar ağır imtanlarım var ve hep sevdiklerim tarafından...
Kalk anne yattığın yerden küçük kızın perişan yorgun halsiz dünyası yıkılmış sanki...
Beni neden doğurdun doğurdun hayatı öğretmedin yalan insanlara kanmamayı öğretmedin...
Birgün bir köşe başında ölüm haberim gelirse üzülme olurmu kurtuldu artık rahat uyucak dersin...
Cenazemi görürsen gelme sakın ağlama herkesi anlarımda bir seni anyamam affedemem...
En çok öldüren sendin kırıp geçiren bana söylediğin aşk sözlerini başkalarına söylemen...
Ben gözlerinin içini gözetlerken uyurken seni izlerken sen başka kalpte yuva kurmuşsun...
Yuvan daim olsun gezdiğin kalpte mutluluğun olsun beni düşünme sakın yeterli gelme bana...
Yıkılsın dönen bu dünya neden tam topladım derken sen dünyamı yıktın başıma tebrikler...
Dilerim Rabbimden sende yan ben gibi mutluluk çalmasın kapını bir selamın bile olmasın hadi kendi yoluna...
Kayıt Tarihi : 12.9.2025 13:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!