Bir çiçek büyüyor kapımın önünde kendince
Kokusu sen olan odamda daha dün konuştum
Hani bazen şaşar ya insan bakmadan uzaklara
Her yudumda kalır lokmam çaresiz beklerken seni..
Her gün ölen umutlar saklı benim gözyaşlarımda
Yalan gibi durur içimde büyüyen hasret yoldaşım
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta