Baş koymuşum bab-ı selâmdan, haremi üçlerin meclisi divanına
Dosttan dosta gelen, o muradı ezeli aşina, gel ey aşıka –can dediler
İç şu firkat zehrini-ki ölesin! öl ki sende bizim ile ol cem dediler
Geç masivayı mal-ı kâalden, her anın hal ile sende ol dem dediler
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
