Sende Gidiyorum Şiiri - Ekrem Öztürk 3

Sen “Sokağımdan gideceğim” dedin ya…
Ben o anda senden gitmeye başladım.
Belki biraz erken oldu,
Ama bazı sözler, insanın içini o kadar hızlı yakar ki,
O yangının karşısında zaman bile susar.
Sen o cümleyi kurduğunda,
İçimdeki her şey geriye saymaya başladı.
Ne yaşadıysak;
Gülüşler, sessizlikler, göz göze bakışmalar…
Hepsi bir film gibi döndü gözlerimin önünde.

Ben anladım ki,
Gitmek; her şeyi silip atmak değilmiş.
Gitmek;
Birçok şeyi içinde taşımak,
Kalbine saklamakmış sessizce.
Ve en çok da,
Hiç kimsenin görmediği yerinden kanamakmış.

Gitmek, inkar değilmiş.
Gitmek, sevdayı yarım bırakmak da değil.
Ama bir sokağı terk etmek,
O sokakta yaşananlara büyük bir numara vermekmiş.
Nerede ne konuşuldu,
Hangi sessizlik neyi söyledi…
Hepsini unutulmaz diye, belleğin en derinine yazmakmış.

Şimdi yazıyorum Azize…
Allah biliyor, o sokaktan sen gidecektin belki…
Ama ben senden önce davrandım.
Ben kırıldım.
Ben senden gidiyorum.

Yazar Notu:
Bazı vedalar yüksek sesle değil, içten içe olur. Bir sokak boşalır, bir kalp ağırlaşır… Ama hiç kimse bilmez; aslında giden, çoktan gitmiştir.