Geçmiş dediğin bir toz bulutu,
Her savruluşta yeni bir yüz...
Sen silmek istersin dargınlıkları,
Ben, kaldığım yerden devam ederim.
Çünkü en hakiki gülüşüm,
En saf ışığım — sende kaldı.
“Hayat yok artık,” deme sakın,
Hayat tam da o zaman başladı.
Kor oldum sende, yandım belki,
Ama ilk defa gerçekten yaşadım.
Sevmek suçtu, hata idi biliyorum,
Ama işte... sevdim.
Ve o hatıralar ki,
Artık kimsenin değil;
Benim en sessiz hazinem,
Senin bıraktığın son mısralar.
Kayıt Tarihi : 6.11.2025 03:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!