Sencileyin Şiiri - Gülsüm Baykara

A bu benim ellerim, bir ney ola
Tütse acıya, mağrur gözlerine
Ve üflesem bir tınıyla beraber ellerine
Kulaklarına eğrilsem bir bilmeceyle
Ve temayül edince bir bilmeceyle
Sencileyin olurum bir kaçışla

Suyun olmadığı mahzenimde sen
Ve sual ediyorum sussuzluğumla ben
Düşünür,eş’ar oldum belki de ben
İyelikmiş tekilmiş o to men
Sual ediyorum neden sen
Bir dağ veyahut bir yanardağ isen
Ustam tamam! kurmuyorum tahayyül men

Yenilebilirim sana sencileyin
Hezarfene mest olur uçarım bencileyin
Kazanırım bir aldanışını senin
Hissediyorum seksen beş metre öteden ışıltısını kalbinin
B12 nadir,dideler desen kör ama görebilirim
Ve unutamam sızısını ellerinin

A bu benim kalemim eş’ar ola
Kazınsa bir taneye bir kahırla ş’ir ola
Benden bir ş’ir umut ettinse
Kaynağısın sıkılgan mağrur tınınla
Ve cevabısın tüm suallerin, parmak uçlarınla
Uçlarıyla parmaklarının,meftunum devriğe!
Ş’irim kafiyeden olmasa yana
Kim bilir ne methiyeler çizerdim, eş’are,sana ve bana