Sena Şener'e Şiiri - Nilsu Güleş

Her sena şener dinlediğimde, içimde ölen bir parçanın yarım kalmış cenaze törenine kaldığımız yerden devam ediyoruz
Hiç ara vermemişcesine bi doğallıkla

Her sena şener dinlediğimde ruhuma kadar her şeyi delip geçiyor çığlığı
Her dinlediğimde
İçimde ölen bir parçayı vakur bir edayla kumaşlara sarıyor, ellerinin arasında şefkatle tutuyor bu kadın
Onu onurlandırmak için kendi ağıtını söylüyor, bu ölüyü yakından tanırcasına ses telleri tüm doğru notalara dokunuyor
Sanki beni de, cesedi de çok yakından tanıyor, fakat bunu oldukça gizemli bir biçimde yapıyor
Bizi tanıdığını cenazeye geldiğinde anlıyoruz bu kıvırcık sarı saçlı kadının
Kendi silüetinde de inanılmaz bir güç taşıyor
Yerlerin ve göğün annesi gibi, acılarıma ve yasıma sahip çıkıyor
Beni pışpışlarken usulca ölünün şarkısını söylüyor
Ben boşluğa dalıp giderken yanımda olduğunu hissediyorum, bir yandan tabutu toprağa emanet ediyor, iyice yerleştirip, toprağı da tembihliyor
"Ama zamanı değil, zamanı değil. Gitmenin... Kendimden sana, sana, sana ... sana, sana... "
Sayıklıyorum