Ne çok yol aldık be adam, ne çok vurulduk, kırıldık, incindik, yaralandık sen yorgun ben yorgun.
Sustuk artık konuşunca bir yere varılmıyor anladık.
Şiir demledik harabe yüreğimizde, birileri de sessiz çığlıklarımızı duysun istedik.
Göç etti kursağımızda kalan hevesler, yolu yarılamış düşünceler, dost sandıklarımızdan ne çok hançerlendik.
Verdiğimiz değer karşılıksız çek gibi kaldı elimizde.
Sana baktıkça kendimi gördüm, seni okudukça kendimi çözdüm. Avucumuzda bir düş ölüsü zaman, geçikmiş bir kaç hayal.
Konuşmadan da ne çok şey anlatıyor gözlerimiz oysa, sen yorgun ben yorgun be adam...
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta