Mutluluğun cenaze törenindeki labirentte kaybettim düşlerimi, ruhum karanlıklar ülkesindeyken. Sisler çıkmazındaki yüreğim gözyaşlarımdan kedi merdiveni yaptı, içimdeki çocuğu avutmak için. Heyhat! Sen yoktun! Sadece görüntünle vardın. Zaten sen hiç olmadın ki. Lunapark aynalarındaki bir yanılsamaydın sadece.
The Beatles’ın “Sarı Denizaltı”sında yitirdim benliğimin sevda şarkılarını. Müzisyen yanım yalnızlıklar okyanusunda boğuldu göz göre göre. İmdat çığlıklarım martıların çığlıklarına karıştı. Sen yoktun!
Zamanın girift dehlizlerinde kaybettim yaşamın gizemini. Sihrini çaldıran bir büyücünün çaresizliğindeki kalbim gözlerindeki ışıltıyı aradı. Yine sen yoktun! Ne zaman oldun ki!
I
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Devamını Oku
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta