Yamalı gülüşler arasından ayıkladığım çocukluğumun gözyaşları var hala yanaklarımda,
Büyümeye çalışıyordum içimi titreten hüzünler biriktirirken sol yanımda ki boşlukta,
Sen yoktun, ben kendime yetmeyecek kadar çocuktum anne,
Kimsesiz düşler kuruyordum yetimhanenin yetim gecelerinde,
Adresi belirsiz mektuplar yazıyordum sana, ama cennetin adresini bilmiyordum,
Babamda yoktu biliyor musun anne? Ama ben seni ve babamı her gece çok özlüyordum,
Her sabah pencereden okula giden çocukları izliyordum, yanlarında anneleri oluyordu,
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta