Sen ve ben Şiiri - Deniz Gül 2

ben bu coğrafyanın deli çocuğu iken
sen umutsuzluğuma serpiştirilmiş
umut cümlelerim oldun.
ormanlar koynunda inceden bir patika iken
sen kurumuş dağ çiçeklerinin
inatçı, yaban kokusu oldun.

yapraklarına el değmemiş kitap
mısraları hiç okunmamış
şiir idim ben
sen, düşler yağmurum da
buğulu cama kara kalem
geceme güneş
gündüzüme yıldız oldun

sevda uğramaz zannederdim
yüreğimin çarpık kentleşmiş sokaklarına
sen, el değmemiş sözcüklerini
takınarak topuklarına
yürüyorsun bir başından bir başına
tozu dumana katarak
sokaklarımda

düşlerimde dağlarım
düşlerimde denizlerim sin
kimi zaman bir dem çiçek
kimi zaman ağlara takılan
bir tutam yosun sun
ve bazen hayallerimin nehirlerin de
sürüklenen dev bir balık

şimdi
isyankar bir sokak çocuğuyum
bir kavgada yitiremem seni
ve susup, susup içime ağlıyorum
bir kavşağın ortasındayım
her yan yol, her yan çıkmaz
ve sanırım
şimdi tam zamanı
çık düşlerimden
gerçeğe düş...