SEN ve BEN
Sen, kaderini elleriyle yazmış;
lanetli bir şehrin çıldırmış celladı gibi
her gece binlerce kez koparırsın
beni yaşamaktan...
Sen seni düşünmekten artakalan
amanlarda yaşıyorum sadece
Sen yaşama sebebim olduğun kadar
ölüme duyduğum özlemlerin
en güzelisin
Vee...
ben seni günde
bir kere düşünüyorum
o da yirmi dört saatimi alıyor...
Kayıt Tarihi : 27.8.2007 20:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şimdilerde her yerde unutuyorum kendimi.
Çay ocaklarında, bilet sıralarında, cami avlularında
Boş bir sokakta.
Sabah yatakta unutuyorum kendimi,
Akşam bakıyorum yokum yatakta.
Sen beni terkettin ya,
Ben tapıyorum artık 'unutmak' eylemine.
Adımı soyadımı kardeş sayımı yaşımı unuttum mesela.
Annemi babamı arkadaşlarımı da unutmayı düşünüyorum
Bir zaman sonra.
Yaşamayı da unutacağım ey terkeden nefertiti.
Yavaş yavaş, sırayla...
İrfan Kuş
Nisan 2010
TÜM YORUMLAR (1)