Sen ve ben Şiiri - Güler Kahraman

Sen ve Ben

Seni sevdiğim kadar öfkeliyim sana,
Özlediğim kadar küskün,
Vazgeçemediğim kadar yorgun,
İstediğim kadar istemez haldeyim.
Kendi içimde düğümlenmiş bir kördüğümüm,
Ne çözebiliyorum ne koparıp atabiliyorum.

Sana koşmakla, senden kaçmak arasında,
Sürekli sende kalıp, seni terk ediyorum.
Her adımımda sana biraz daha yaklaşıyor,
Her nefesimde biraz daha uzaklaşıyorum.
Sen içimde bir yangın,
Ben kül olmayı reddeden bir ağaç.

Çektirdiğin acıları anlatamam,
Çünkü anlatırsam,
Yine seni haklı çıkaracak bir bahane bulursun.
Sustuklarımı bile yanlış anlayacak,
Suskunluğumu bile suç sayacak bir yerden bakarsın.

Ne sen git diyorsun,
Ne de ben kalabiliyorum.
İçimde adınla yan yana dizilmiş kelimeler,
Ama hiçbiri seni anlatmaya yetmiyor.
Çünkü sen,
Hem en büyük kavuşmam,
Hem en derin kaybımsın.