Bir sabah uyandığımda
Baharı avuçlarına vermeyi isterdim hep.
Bir gün anladım ki yanılmışım.
Sen gidince baharı yerine koydum onunla teselli buldum.
Oradaydın aslında gitmemiştin biliyordum.
Uzaktaydın ama benimle aynı nefesi alıyor aynı güneşte ısınıyordun.
Aynı gökyüzünde aynı maviliklere bakıyordun.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta