Sen Varsın Diye Şiiri - Gülay Özdemir

Zaman durdu sanki;
hüzünlerin eteklerinden sarkıyor içim.
Öyle ki, içim dışıma küsüyor
kendine bile darılmış gibi.

Yazmak istemeyen kalem,
durmak bilmezcesine karalıyor beni,
sorgusuzca!

Neden?
Durmaksızın feryat eden yüreğim,
sorumsuzluklara karşı bir başına.
Bitmemiş hüzünler akıyor
hem kalemimden
hem de gözlerimin içinden...

Belki de sen varsın diye
susuyorum her şeye
çünkü varlığın,
yokluğundan daha çok yaralıyor beni.

Bir sözün yeter bazen
darmadağın olmama,
bir bakışın
bütün gecemi ağlatmaya...

Ve ben sustukça büyüyor içimde
susamadığım her şey.
Sen duymazsın belki
ama duysa da anlamaz insan,
kalpten geçenin neye benzediğini.

Kimi sevda
kelimelere sığmaz.
Sığsa da
söyleyene değil,
sustuğuna dokunur en çok.

Şimdi bir gece daha,
kendi içime gömdüm seni.
Sen varsan
ben yokum
diyedir belki bu yalnızlık.

13.07.2020