Sen Varken Hiçbir Yalnızlık Gerçek Degil

Sen varken hiçbir yalnızlık gerçek değil,
Çünkü yokluğun bile içimde senle dolu.
Gölgen düşsün yeter sokağıma,
Karanlık bile aydınlanır seninle.

Bir adım uzağımda olsan da
Kalbim hep içinde taşıyor seni.
Sesin olmasa da duyarım seni,
Çünkü suskunluğun bile
Bana senden cümle cümle bahseder.

Ben, sensizlikte bile
Sana ait hayallerle konuşurum.
Kendime sarılır gibi
Geceleri seni düşünerek örterim üzerimi.

Bir kahve soğurken,
Bir sokak sessizliğe gömülürken.
Sen geçersin aklımdan,
Ve ben yeniden yaşarım.

Sen varken hiçbir yalnızlık gerçek değil,
Çünkü kalabalıklar bile susturamaz içimdeki seni.
Bir göz kırpışıyla bile
Dünyamı devirebilirken sen,
Nasıl yalnız hissedebilirim?

Ben seni sevmeyi bir ibadet gibi öğrendim,
Sessiz, derin, boyun eğmiş.
Ve senin varlığın,
Kalbime yazılmış bir ayet gibi
Şifa oldu her eksilene.

Seninle her şey tamam,
Bir cümle, bir nefes, bir ömür.
Sen yoksan her şey fazlalık,
Sen varken.
Yalnızlık bile dost olur insana.

Sen varken hiçbir yalnızlık gerçek değil,
Çünkü seninle başlar her şey
Ve seninle biter bu yorgun dünya.