Acı, hayatına girenleri hatırladıkça susmayı düşündüğü an.
Hatırlamak, acı veriyor sana! ...
Bir gülüşün altında ki gizemi çözecek ipuçlarını ele geçirmek istiyorsun...
Konuşmayı bu yöne kaydırmak istiyorsun.
Nasıl başlayacağını bir türlü beceremiyorsun.
İçindeki sorular zorluyordu birden bir kaynaktan,
patlar gibi kontrolsüz başlamaktan kaygılanıyorsun.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
SEN YAZINCA DARMADAĞIN EDİYORSUN , YAŞATIYORSUN , ADATE ŞİİRİN İÇİNE TAŞIYORSUN. CÜMLELERİN ŞİİR OLMAYA BAŞTAN ONAYLI ... BRAVO CENGİZ....
'Sen mutluluğun resmini yapabilir misin' demiş büyük usta,
sen sahte mutluluk resimlerine bakıyorsun.Mutluluk oyunu oynamak için.
'Hayat acımasız.'derken,gözlerinle beni küçümsüyordun.
Öyle çelişkiler içindesin ki,beni de hayallerini yıkanlardan saydın.
Bu oyunun nasıl biteceğini biliyordum,
ama kapılmıştım bir kere.Yapabileceğim birşey yoktu artık,
göğsümün ortasında ki,sızı harekete geçmişti.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta