herkes çalıp duruken kendini
benden_
mon-şe...
bir
ve
tek
__sen
unutmuşsun kendini bende....____
____sözlerimin
hepsinden biri_____________________ mutlak sana....
____
içinde
kaybolduğum yolculukların
nedeni de sensin.._____________.kaybolacaklarımın da....
___
bir gün mon-şe
bir gün...
ne ben olacağım....sesimi saran buğu...
gözlerini kanatacak
yüreğimin titreyişini duyacaksın...
ne de
sıcağım gölgeni ılıtacak.....ışığınla aydınlanıp
coşamayacağım duvardan duvara....
ne şiirler
ne şarkılar diyemeyecek dudaklarım bir daha....ıslıklarla
mırıldanamayacağım hiç bir ezgiyi....
bir gün
mon-şe
adresini yitirmiş bir mektup kadar
geç kalmış olacak herşey...
geç....
bir gün
ne
ben....mon-şe
gömdüğümüz yerden çıkarıp yağmurlarımı
bulutlarımla saramayacağım ayak izlerini...
eşyaların arasına sızmış
bir koku olacağım anılar diye sana...bakışını değdirdiğinde
bir anarşist kadar
gecelerine ve
odanın duvarlarına sızmış
bir sevgi olacağım...
hala bir parçam senle..değil mi...hep
öyle olacak.....
bir gün
her söz
boğazında düğüm
ve her an
geç kalınmış
an olacak
mon-şe
geç...
tekrarı imkansız
zamanlarla geçer ömürler....
hiç bir acının
telafisi olmaz...hiç bir anın tekrarı ________
_________her pişmanlık
geç kalınmış bir an'
değil mi zaten...
....
Kayıt Tarihi : 24.5.2007 18:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!