Sen Sarılamadığımsın Şiiri - Kerim Bulat

Ey benim çileli, gözleri hüzünlü dostum,
Sen benim ezelden beri kan bağımsın.
Hem sırdaşımsın, hem yoldaşımsın,
Yüreğimde kördüğüm, Sen can bağımsın.

Ey Can, öyle bir gül ki güller de gülsün,
Yeryüzüne bulutlardan huzur süzülsün,
Sen bir menekşe, Sen bir sümbülsün,
Sen bu dünyada asla darılamadığımsın.

Niye yüreğin yangın yeri gibi dumanlısın,
Yine gözlerin çile yumağı gibi hicranlısın,
Sen insanlar içinde belki en vicdanlısın,
Şefkât denizinde ilk ve son durağımsın.

Sen ey Can dünyanın hüzünlü süsüsün,
Derdleri başından aşmış bir dert küpüsün,
Ne olur ört üstünü yüreğinin, üşümesin
Çilenin çokluğuna anlam veremediğimsin.

Yüzüne bakmaya hiç kıyamadığım Sen,
Yanında olmaya asla doyamadığım Sen,
Kırk defa istesem de diyemediğim Sen,
Bir kere de bile olsa sarılamadığımsın..

Seni düşündüğüm zaman içim kıyılıyor,
Aklıma geldiğin an gözlerim doluyor,
Ve hatta öyle ki ciğerim kavruluyor,
Nedir bu sendeki hal, bilemediğimsin..

Neyin var diyemiyorum, neyin yok ki,
Çare bulamıyorum bu nasıl bir yük ki,
Üzülme hiç ey Can Allah öyle büyük ki,
Dualarımda huzurunu hep dilediğimsin.