Yollar da yürürken kendi gölgeme bastım canım yandı
Bu sabah sensizlikle seviştim bıkmadım usanmadım
Ağır ve kederli bir gözyaşı döktüm kareli gömleğime
Kareler düzlem oldu bedenimde
Titreyen sesim ise bir girdabın merkezinde kara nokta
Hak yemişler çöreklendi beynime
Köhneleşmişlik kokan dudağım yandı
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.


