Sen Olmasan Bile Şiiri - Yunus Hüseyni

Aşkın göze bıraktığı buğusunu
Gönül bahçesinde gül kurusunu
Ruhumda kuru gül kokusunu
Yaşarım sen olmasan bile

Gözümden, gönlüme akar gözyaşı nehri
Beni içten içe yakan işte bu zehri
Ağarmış, ağarmamış ne fark eder tanyeri
Yaşarım aşkı, sen olmasan bile

Göğümden ayrılmaz bulutun en durusu
Zaman yakama yapıştı "Nerede" sorusu
Kaynak olup fışkırsa aşkından karasu
Akar gider zaman, sen olmasan bile

Her günün sonunda geri döner bakarım
Mazinin dağ yamaçlarında seni yaşarım
Hüzünlenir kendi kendime ağlarım
Yüreğim sızlar, sen olsan bile

Dile züldür seni unuttum demek
Buymuş meğer yaşarken ölmek
Canlı canlı mezara girmekmiş sevmek
Susarım yine, sen olsa bile...