Sen Mesela Şiiri - Huri Çalışkan

– unutulmamakla meşgulken yazılmış bir hikâyenin iç sesi

Sen mesela,
unutulmamakla meşgulsün…
Ben,
yitmemiş anıların eşiğinde,
sessizce hatırlamakla.

Hiç adın geçmedi bu şiirde,
ama...
hâlâ açık duran o kapının rüzgârında,
gecenin ucuna astığım gömleğinde,
bir zamanlar seni güldüren cümlemin kenarında,
her yerinde sen vardın.
Adın yoktu ama varlığın…
başlı başına bir kelimeydi bende.

Hatırlıyor musun?
Dışında ıslanıp içine sığınamadığımız o yağmurları,
camlara yansıyan hüzünlü iki silueti…
İkimizdik o zaman,
birbirine yazılı ama postaya verilememiş cümleler gibi.

Sen belki şimdi
yeni hikâyelere virgül koyuyorsundur.
Ben hâlâ,
bizim hikâyemizin sonuna
nokta koyamadım.

Ben…
bir rüzgâr gibi geçmedim senden.
Bütün mevsimlerinle kaldım.
Kışında üşüdüm,
yazında yandım…
baharında açtım,
sonbaharında döküldüm.

Biliyor musun,
ben seni sevdim.
Olduğun gibi değil,
olamadığın hâllerle birlikte.

Sen mesela,
unutulmamakla meşgulsün.
Ben…
bir vedayı hâlâ kendime anlatmakla.

— Huri Çalışkan