Sen-li Gözbebeklerimde Kaldı Çocukluğum

-Sen-siz

son durağındayım-sen-adı geçen
-sen-den söz eden tramvay ağlarının
-ben-leri hapsettiğimden bu yana
gülmedi yüzüm

sığıntı sevgiler kalan yüreğimde
kalemim hayal meyal bir -sen- üzerine
-sen-li gözbebeklerimde kaldı çocukluğum
eğreti bir sevda masalı bu
bir numara eksik gelen dizelerime

heyy -sen-!
hangi çerçevenin ardında gizlenen
adın neydi çoktan unuttum
acı bir tebessüm dudaklarımda özlenen

ne yürekler bilirim aslında yoktular
var olduklarını çoktan unutturdular
-sen-siz de geçermiş zaman
-ben-siz geçmediği gibi
oysa
sanaydı tüm şarkılar
dağ başlarında ürkek ceylan adımlarıydı
yüreğimin atışları
sessizliği dinleyen bir sevdanın senfonisiydi kulaklarımda kalan
paylaşılmış mendillerde kaldı yosun rengi gözyaşları
kim bilir nereye kök saldı? ! ..

heyy hayat!
hangi deminde rahat
haydi cesaretin varsa anlat!

-ben-im olan her şeyin -sen-in olduğu
bir tarihin miş’li geçmiş zamanında
boynu bükük kalır anılar
almadan vermenin fazilet sayıldığı bir tarih öncesinde
zamana meydan okuyorum işte!
-ben-li yıllara ayak uydurmaya çalışıyorum
olsam da daha emekleme döneminde

heyy zaman!
sana meydan okuyorum!
topla gel, kılıç kalkan ekibini
randevu veriyorum.
yeni bir yolculuğa çıkıyorum:-sen-siz
avuçlarımın içinde -ben-:dertsiz kedersiz

Hilal Erboyacı