Sen Kokan Rüzgar Şiiri - Mercan Demir

Sen Kokan Rüzgar

Sensiz geçen her gün solgun bir bahar,
İçimde savrulur hasret rüzgarı.
Geceler anlamsız, sabahlar yorgun,
Adını fısıldar kalbimin bağı.

Gözlerin düşerken aklıma yine,
Sanki sen gelmişsin sessizce sine.
Bir umut beklerim her yeni günde,
Dön diye yazdım bu şiir dize dize.

Sen kokan rüzgar değdi tenime,
Bir anlık bile olsa geldin düşüme.
Kalbim hâlâ her an sana açık,
Kapansın demedim hiçbir köşeme...
Sen kokan rüzgar, neredesin söyle?

Zaman durmaz ama izini silmez,
Bir tek adını unutmuyor deniz...

Gittiğin o günden beri içim boş,
Sesinle dolardı bu ev, şimdi loş.
Her köşede sen varsın, hatıralar,
Saklı kalmış bir aşk, belki de hoş...

Bir mevsim gibi geçtin hayatımdan,
Ne bahar kaldı ne renk dudaklardan.
Şimdi her rüzgarla seni ararken,
Yoruldum susmaktan, bu yalnızlıktan...

Sen kokan rüzgar değdi tenime,
Bir anlık bile olsa geldin düşüme.
Kalbim hâlâ her an sana açık,
Kapansın demedim hiçbir köşeme...
Sen kokan rüzgar, neredesin söyle?

Yıllar geçse de solmadın içimde,
Kırgın değilim ben kaderin diline.
Belki bir gün eser yine o rüzgar,
Sen kokan bir özlem düşer gönlüme...

Sen kokan rüzgar değdi tenime,
Bir anlık bile olsa geldin düşüme.
Kalbim hâlâ her an sana açık,
Kapansın demedim hiçbir köşeme...
Sen kokan rüzgar, neredesin söyle?

Mercan Demir
17.9.25