Sen Kimsin ki Şiiri - Veysel Sari

Hey dünya, sen kimsin ki beni yargılıyorsun?
Her sabah aynı devridaim, aynı sahte gülüşler
Plastik insanların robotik alkışları
Bıktım artık senin yapay mutluluklarından!

Diyorsun ki "şöyle ol", "böyle dur"
Kalıplara sok, formatlara uydur
Ben senin oyuncağın değilim ki kardeşim
Özgürlüğümü satmam iki kuruşa!

Herkes akıl veriyor, herkes profesör
Sanki hayatın sırrını çözmüşler de
Bana anlatıyorlar nasıl yaşanacağını
Yok öyle! Ben kendi yolumu çizerim!

Sahte dostluklar, yapay sevgiler
İki yüzlü insanlar, yapmacık değerler
Al hepsini başına çal, istemiyorum
Ben gerçeğim, olduğum gibiyim, bu kadar!

Dedikodular üretip, fitne çıkaranlar
Arkamdan konuşup, yüzüme gülenler
Size sesleniyorum: Boşuna yorulmayın!
Ben vicdanımla yaşar, kalbimle gülerim.

Ve sen hayat, ne kadar zorlasan da beni
Ne kadar bükmeye çalışsan da belimi
Dimdik ayaktayım, başım hep yukarda
Çünkü ben buyum: Asla eğilmeyen, hep direnen!

Varsın desinler "çok atarlı, çok asi"
Ben kendimi bildim bileli böyleyim
Ne sizin kalıplarınıza, ne sözlerinize
Asla boyun eğmeyecek bu asi ruhum!