-İnsanların bazen ne yapacağını bilmediği anlar vardır. O anlardan birine başrolüm şuan. Doludan alıp boşa koyamıyorum. Aksini yapmak biraz daha cazip geliyor gibi. Yaralar insanın dört bi yanını sarıyor. Ama yaralar katiyen sarılmıyor..-
Korkuyordum,biliyordun bunu. Hayatın bize ne gözle baktığını bilemiyorduk. Bilmeye çalıştıkca batıyorduk.
Seviyordum seni,biliyordun bunu. Ama kapılar bir-bir kapanıyordu soğuk koridorlardan sana kaçmaya çalışırken ben.
Özlüyordum seni,belki bunu bilmiyordun. Ben seni her özlediğimde; ne kadar şeytan varsa göğün kuytularında,inmek isterdi aklımın halka açık sahalarına.
Sen ki,hala en güzel olansın.
Sen ki,her düşündüğümde gözlerini; yarama tuz basansın.
Sen ki,en hüzünlü yanımda yaşayansın.
-l-
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Devamını Oku
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta