Sen İstanbul'san Şiiri - İhsan Kurt

SEN İSTANBUL’SAN

-Attila İlhan’ın “İstanbul Ağrısı”na bir gönderme/ nazire

sen İstanbul’san sen Denizsin
gözlerin deniz mavisi derinliğinde
yedi tepede bu akşam
denizle Denizi düşündüm
kendimi bana bıraksam
ağrılarda kalır ağlardım
Gülhane’de çınar bile olamazsam
çimen olur serpilirdim
yapraklar dökülürdü üstüme
sen gül olur
dökülürdün göğsüme

gecelerde yaşadıklarımı
gündüzlerde hesapsızca harcardım
yanımda olmasan da
geleceğini umutsardım
seni garipserdim
İstanbul’u gezdiğimiz gibi
seni gezerdim
sen yorulmazdın

Beşiktaş’tan vapur kalksa
yağmur yağsa sahillerimize
benden ıslak duygular dökülse
her damla kurşun olup yaksa
ortasından deniz geçen şehir
arınsa gece hafakanlarından
heyheyler uçup gitse
sen aydınlığım olur ağardın

gecelerimi bilemezsin
akşam deme bana
hiç gece deme
olmasın akşam
belki İstanbul’u tüm yaşarız
Cahit’i, Abbas’ı da çağırırız
yaşarız baştanbaşa
gecem hep gündüz olur o zaman
hafakanlarımdan kurtulmuş olurum
yanımda olursan
ve sen İstanbul’san…

sen İstanbul’san
tutma yüreğimin atışlarını
vapur kalkışlarında bembeyaz köpük ol
mesela simit peşinde martı
istersen İstiklalden salınarak gel
Moda da sevdalan
ben kimsesizlerde kimsem
günün bir saatinde neysem
sen benim kimsem ol
yalnızca yalnızlığıma dol

Sen İstanbul’san
Büyük adadan Akşam Güneş’ini uğurla
batışın rengine boya kelimeleri
ada sahillerinde eski zaman sevdası ol
yeni bestelere yeni sesler ver
bütün karanlıkları göm çukurlara
Heybeli’de yine her gece mehtaba çık
Ahmet Rasim’e, Hüseyin Rahmi’ye selam çak
Sen İstanbul’san
Balıkçılara selamını götür Sait Faik’in

Gördüklerim deniz deniz dalgalanıyorsa
Akşam haberleri felaket tellallığı yapıyorsa
Şu yaşadığım ve yaşatılanlar sensen
Yapılan tüm ihanetleri unutabiliyorsan
Sen İstanbul’san
biz kaybettik
yine sen kazan İstanbul

sen kazan!

İhsan Kurt